دوشنبه 15 آگوست 2022 - 2:27

آیا الگوی چین در خودروسازی ایران قابل پیاده‌سازی است؟

اولین گام برای پیاده‌سازی الگوی چینی، اذعان به عقب‌ماندن از توسعه‌ رقابتی و پذیرش این واقعیت است که پشت درهای بسته نمی‌توان خودروساز شد.

محمدعلی دیانتی‌زاده در سرمقاله امروز (دوشنبه 24 مردادماه ۱۴۰۱) روزنامه «دنیای خودرو» به موضوع «الگوی توسعه‌ی چینی برای صنعت خودرو ایران» پرداخت.

به گزارش نگاه اقتصادی، سردبیر روزنامه «دنیای خودرو» در این‌باره نوشت:

موضوع استفاده از الگوی چینی برای رشد و توسعه‌ی صنایع و اقتصاد ایران ازجمله در صنعت خودرو، یکی از موضوعات مورد بحث کارشناسان اقتصادی طی سال‌های اخیر بوده است. میزان تولید کارخانه‌های خودروسازی چینی که در دهه‌ی ۱۹۵۰ با کمک اتحاد جماهیر شوروی تاسیس شده بودند، در سه دهه نخست فعالیت آن‌ها از ۱۰۰هزار تا ۲۰۰هزار دستگاه در سال بیش‌تر نمی‌شد. اما تاریخچه‌ صنعت نوین خودروسازی چین به سال 1978 یعنی دو سال پس از درگذشت مائو بازمی‌گردد که دنگ شیائوپینگ قدرت را به دست گرفت و اصلاحات گسترده اقتصادی و مبارزه با فساد فراگیر را کلید زد.

هرچند این یک فسادستیزی عمدتا درون‌حزبی و برای پاک‌سازی نظام بوروکراتیک دولت از مدیران و کارمندان فاسد بود، اما همچنان‌که 10میلیون نفر از 50میلیون مدیر و کارمند دولتی اخراج شدند، بسیاری از کارآفرینان و سرمایه‌داران چینی نیز به اتهام ارتباط با شبکه‌های درهم‌تنیده‌ی فساد مالی‌-اداری به پای میز محاکمه کشیده شدند. در آن زمان، 88 درصد مردم چین زیر خط فقر قرار داشتند و 70میلیون چینی نیز به دلیل فقر، قحطی و گرسنگی تلف شده بودند. از این رو، محاکمه ثروتمندان به یک مطالبه‌ی عمومی تبدیل شده بود.

اما دولت چین به‌خوبی دریافته بود که برای رشد و توسعه اقتصادی بدون وابستگی به قدرت‌های جهانی؛ تکیه صرف به مؤلفه جمعیت کمکی به رقابت با اقتصاد غرب نمی‌کند و کارآفرینان و مدیران موفق و مجرب را باید به مثابه یک سرمایه‌ ملی ارزشمند حفظ و حمایت کرد. از این رو، استفاده از آنان به‌عنوان پیش‌گامان و پیش‌برندگان روند توسعه‌ی صنعتی و اقتصادی را جایگزین برخوردهای قهری و جزمی کرد و بدین ترتیب راه برای تاسیس شرکت‌های خودروسازی جدید هم باز شد.

در گام دوم، دولت چین با هدف حمایت از نوآوری و افزایش کیفیت، به شرکت‌های داخلی اجازه داد تا با خودروسازان بزرگ خارجی، سرمایه‌گذاری‌های مشترک انجام دهند. این یک گام اساسی در راه بین‌المللی شدن خودروسازی چین بود. پیگیری مستمر این برنامه‌ها طی دهه‌های اخیر سبب شد؛ چین به یک تولیدکننده بزرگ خودرو در جهان تبدیل شود، به‌طوری‌که تولید 222هزار خودرویی این کشور در سال 1980، به بیش از 20میلیون دستگاه خودرو در سال‌های اخیر رسیده است.

با این رویکردها، نه‌تنها سرنوشت کارآفرینان چینی از دستگیری، محاکمه، مصادره دارایی‌ها و در نهایت مهاجرت از کشور؛ به استمرار نقش‌آفرینی در رشد و توسعه چین تبدیل شد، بلکه سرنوشت کل چینی‌ها نیز عوض شد و هم‌اکنون تنها کمتر از یک درصد مردم این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند و چین مهد غول‌های تکنولوژی مانند هوآوِی، شیائومی و BYD است.

بر این اساس، اولین گام برای پیاده‌سازی الگوی چینی در صنعت خودرو ایران، اذعان به عقب‌ماندن از توسعه‌ رقابتی و پذیرش این واقعیت از سوی متولیان اقتصاد، صنعت و تجارت کشور است که پشت درهای بسته نمی‌توان خودروساز شد و برای تحقق این هدف؛ به‌کارگیری عواملی همچون سرمایه خارجی، فناوری‌های برون‌مرزی و روش‌های اقتصاد بازار آزاد مجاز است.

پیش‌نیاز به‌کارگیری چنین عواملی، برخورداری از بوروکراسی سالم و قوی، به‌روزرسانی سیاست‌ها و استراتژی‌ها، اصلاح ساختارها و شفاف‌سازی فعالیت‌های اقتصادی، رعایت استانداردهای جهانی در تهیه‌ی صورت‌های مالی و مبادلات پولی-‌بانکی و حرکت در مسیر اصلاحات اقتصادی با محوریت دیپلماسی صنعتی و تجاری است.

لینک کوتاه : http://negaheghtesadi.ir/?p=12079
به اشتراک بگذارید:
نظرات کاربران :

دیدگاه شما

( الزامي )

(الزامي)