بحث واردات نامحدود خودرو در سگمنت اقتصادی درحالی بالا گرفته است که برای تیراژ 300هزار تا 500هزار دستگاهی مورد بحث، با در نظر گرفتن محدودیتهای مربوط به استانداردهای 85گانه ایران، گزینههای فراوانی وجود ندارد، مگر اینکه چین را در سطح ماچین شخم بزنیم و خودرو درو کنیم! آنهم در دورهای تحویل محصولات ژاپنی 4 تا 8 ماه پس از سفارشگذاری زمان میبرد. چراکه پاندمی کرونا و متعاقب آن کمبود میکروچیپها سبب افت چشمگیر تولید خودرو شده است و درحالحاضر خودروهای صفرکیلومتر برخلاف گذشته بهصورت اصطلاحا سوپرمارکتی در بازارهای جهانی برای خرید موجود نیستند.
در چنین شرایطی گفته میشود؛ برخی خودروسازان چینی که مونتاژ محصولاتشان در ایران به دلیل تحریمها متوقف شده بود و در واقع به همراه فرانسویها ایران را ترک کرده بودند، پس از آغاز واردات خودرو با محصول کامل به ایران بازمیگردند. این در حالی است که برخی شنیدههای دیگر حاکی از برنامه بعضی خودروسازان چینی برای چرخش از «سیکیدیکاری و مونتاژ در ایران» به «واردات سیبییو» در صورت شدتگرفتن کمبود برق و گاز در سایتهای مونتاژ خودرو است. بهویژه آنکه گفته میشود برقرار کردن خطوط اعتباری برای واردات از چین، سهولت بیشتری نسبت به دیگر کشورها دارد.
از سوی دیگر، در صورت ابلاغ آییننامه دولتی و اجرای واردات با تعرفه پایین، مونتاژ خودرو در ایران بهصرفه نخواهد بود و خودرو سیکیدی مزیت قیمتی خود را نسبت به خودرو سیبییو از دست میدهد. زیرا به گفته فعالان حوزه واردات خودرو؛ واردات بهصورت سیبییو به دلیل اشتغالزایی در کشورِ مبدأ، مشمول تخفیف است. از سوی دیگر، هزینه بستهبندی قطعات سیکیدی بسیار بالا بوده و خودِ کشورهای صاحب صنعت خودرو نیز برای اینکه مشتری خارجی را ترغیب به خرید سیبییو کنند، هزینه سیکیدی را افزایش میدهند.
همه این عوامل سبب میشود که با آغاز واردات خودرو، زنبیل چینیها اول صف باشد! پس از چینیها هم طبق معمول فرانسویها و کرهایها هستند که بیشترین گزینههای اقتصادی در سبد محصولات خود دارند. برندهایی هم از ژاپن، ایتالیا، اسپانیا، چک و آلمان مد نظر واردکنندگان هستند که خودروهای اکونومی دارند. البته ناگفته نماند؛ به دلیل قیمت نجومی همین خودروها در ایران و توان خرید عمدتا پایین مشتری ایرانی، اکونومیهای آنها، لاکچریهای ما محسوب میشوند! این است که باز هم همه راهها به چین و ماچین ختم میشود!
* سردبیر روزنامه دنیای خودرو