محمدعلی دیانتی‌زاده در سرمقاله شماره امروز دوشنبه روزنامه دنیای خودرو، به موضوع چالش‌ها و موانع صادرات خودروهای تولید داخل پرداخت.
عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت:
کشور عراق در دوره شش‌ماهه نخست سال جاری شمسی با کاهش واردات و افت خرید از کشورهایی همچون ترکیه و چین روبه‌ور بوده اما در همین حال، صادرات ایران به عراق در شش ماهه نخست امسال پنج درصد افزایش یافته است.
اما به‌رغم این دستاورد که به عواملی همچون افزایش قرابت اقتصادی و فرهنگی دو کشور باز می‌گردد، صنعت خودروی ایران نتوانسته است همپای دیگر صنایع کشور بر صادرات خود به عراق بیفزاید.
خودروسازان کشور که عمده صادرات محصولات آن‌ها به کشور عراق است در نیمه نخست سال جاری با ۲۵ درصد کاهش وزنی و ۲۶ درصد کاهش ارزشی در صادرات مواجه بوده‌اند.
در این مدت، حوزه صادرات قطعات و لوازم یدکی نیز با ۱۹ درصد کاهش ارزشی مواجه بوده و در حوزه موتورسیکلت و قطعات آن نیز از نظر وزنی ۲۵ درصد و از نظر ارزشی ۳۳ درصد کاهش صادرات را شاهد بوده‌ایم.
نمی‌توان گفت پیدایش یک مانع جدید در این بازار به روند کاهشی صادرات خودرو دامن زده است؛
گرچه بانک‌های عراقی تحت فشار بانک‌های آمریکایی روابط خوبی با ایران ندارند و بیشتر فعالیت‌های ایرانی‌ها در این کشور از طریق بانک‌های داخلی انجام می‌شود، اما به نظر می‌رسد نگاه سنتی خودروسازان به بازار عراق و غفلت از برنامه‌ریزی‌های تازه برای تنوع‌بخشی به سبد محصول صادراتی، ارتقای سطح کیفی خودروهای تولیدی، رقابتی‌کردن قیمت و توسعه خدمات پس از فروش، مانع مهم‌تری در مسیر رشد صادرات خودرو به عراق بوده است.
مشکلات پیرامونی صادرات خودرو از ایران به عراق همچون مسائل بانکی و گمرکی لاینحل نیستند اما به‌فرض حل این مشکلات، آیا خودروسازان ما می‌توانند با همان نگاه سنتی به صادرات و تحدید مصادیق بازار صادراتی به عراق و آذربایجان، منتظر رشد صادرات خود به این بازارها باشند؟
البته برخی از مشکلات درونی خودروسازان نیز ناشی از موانع بیرونی همچون نبود امکان اخذ تسهیلات ارزان‌قیمت و رقابتی صادراتی توسط بانک‌های داخلی و استفاده از تسهیلات بانک‌های خارجی برای تحریک تقاضا در بازارهای هدف است.
به این مسائل باید؛ پرداخت نشدن مشوق‌های صادراتی و اعمال استانداردهای سختگیرانه‌تر نسبت به ورود محصولات ایرانی را نیز افزود.
اما با وجود همیشگی و همه‌گیر بودن برخی از این مشکلات در ده سال اخیر، صادرات خودرو از حدود ۷۰هزار دستگاه در سال ۱۳۸۹ به حدود ۳هزار دستگاه در سال ۹۵ رسیده است.
در چنین شرایطی شاید تنها راه افزایش صادرات خودرو همکاری با شرکت‌های بزرگ خارجی و سرمایه‌گذاری آن‌ها در صنعت خودروی ایران باشد؛
در سایه این همکاری‌هاست که می‌توان هم به تنوع‌بخشی سبد محصول صادراتی و ارتقای سطح کیفیت و فناوری آن اندیشید، هم به رقابتی‌کردن قیمت و توسعه خدمات پس از فروش در بازارهای هدف.