محیط‌زیست یکی از ارکان بسیار مهم حیاتی و توسعه اقتصادی محسوب می‌شود که سالیان متمادی است مورد تهدید قرار گرفته است و هر روز نیز شرایط بدتری را تجربه می‌کند.
در دهه‌های اخیر وسایل نقلیه تک‌سرنشین و همچنین وسایل نقلیه آلاینده و فرسوده به بزرگ‌ترین تهدیدکننده این موهبت الهی تبدیل شده است و نداشتن سود و منافع اقتصادی موضوعی است باعث شده محیط‌زیست کمتر مورد توجه قرار گیرد.
خسارات وارده ناشی از آلودگی هوا بر اقتصاد سالانه میلیاردها ریال است. با توجه به افزایش روزافزون خودروها در کشور، توسعه سیستم حمل‌ونقل ریلی، یک گزینه اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد.
برای حمل معضل ترافیک و تبعات ناشی از آن، حمل‌ونقل ریلی به‌ویژه متروها بیشترین کارآیی را در برابر انرژی مصرفی، نسبت به سایر وسایل نقلیه ایجاد می‌کنند. این در حالی است که کمترین آسیب را هم به محیط‌زیست وارد می‌کند.
از سوی دیگر به دلیل آن‌که مسیر خطوط مترو از خیابان‌ها و مسیرهای شهری جداست، به‌سادگی می‌توانند بدون دخیل بودن در افزایش ترافیک، به کار حمل‌ونقل مسافران بپردازند و باری را از دوش خیابان‌های شهر بردارند. این روزها در بسیاری از شهرهای جهان، از مترو به‌عنوان وسیله‌ای پرکاربرد یاد می‌شود.
هرچند از ورود این کم‌هزینه پرمصرف به ایران به‌ویژه کلانشهر تهران نزدیک به بیست سال می‌گذرد اما مشکلاتی که بیان آن‌ها، تکرار مکررات است، انگیزه شهروندان را برای استفاده آن کاهش داده است.
مترو می‌تواند به کاهش چشمگیر ترافیک و آلودگی تهران کمک کند اما به موازات افزایش تعداد ایستگاه‌ها و خطوط مترو، شاهد اضافه‌شدن حجم ترافیک در پایتخت هستیم.
بنابراین باید در نظر داشت که ارتقای کیفی خدمات‌دهی مترو نیز به اندازه افزایش ایستگاه‌ها و خطوط آن مهم است.