
محمدعلی دیانتیزاده در سرمقاله روز ۲۷ آذرماه ۱۳۹۶ روزنامه دنیای خودرو به موضوع «افزایش تعرفه واردات خودرو با توجیه کاهش خروج ارز» پرداخت.
به گزارش نگاه اقتصادی، عضو شورای سردبیری روزنامه دنیای خودرو در این باره نوشت:
«تولید امسال صنعت خودروی کشور به یک میلیون و ۵۰۰هزار دستگاه خودرو خواهد رسید که در صورت واردات این تعداد خودرو ۱۵ میلیارد دلار ارز از کشور خارج میشد اما خودروسازان کشور با صرف ۱٫۵ میلیارد دلار این میزان تولید را انجام دادهاند.»
این اعداد و ارقام را مدیرعامل ایرانخودرو در روز نخست این هفته و در مراسم آغاز تولید دو محصول جدید این گروه صنعتی بازگو کرد. صرفهجویی ارزی و نیز سهم ۳٫۵ درصدی خودروسازی از تولید ناخالص داخلی از جمله مواردی است که هر از گاهی به عنوان مزایای تولید خودرو در کشور توسط متولیان این صنعت مورد اشاره قرار میگیرد.
اما ظاهرا تاکیدات مکرر و تا اندازهای اغراقآمیز در مورد تأثیر کاهنده خودروسازی بر خروج ارز، تا جایی توسط سیاستگذاران پولی کشور جدی گرفته شده است که پیشنهاد افزایش تعرفه واردات خودرو را با همین امید به هیأت وزیران ارائه دادهاند.
زیرا بر خلاف تصور کارشناسان، معاون صنایع وزیر صنعت، معدن و تجارت بهتازگی در گفتوگویی اذعان داشت که پیشنهاد افزایش تعرفه از سوی وزارت صمت ارائه نشده اما دستگاههایی هم که این پیشنهاد را دادهاند، هدف از آن را حمایت از تولید داخل عنوان نکرده و افزایش تعرفه را عاملی برای کاهش خروج ارز از کشور میدانند.
گویا پس از سکانداری وزارت اقتصاد توسط رییس سابق گمرک، متولیان ذخایر ارزی کشور یعنی نهادهای زیرمجموعه این وزارتخانه از جمله شورای پولواعتبار و بانک مرکزی، افزایش تعرفه واردات خودرو را به مثابه بازدارنده یا کاهنده ارزبری واردات در نظر میگیرند.
اما این گزاره وقتی صادق است که به هدایت مشتریان خودروهای سگمنتهای ۱۰۰ تا ۲۵۰ میلیون تومان به سمت گزینههای داخلی یعنی محصولات فرانسوی جدید خودروسازان دل بسته باشیم. بر این اساس، حتی اگر هدف اصلی افزایش تعرفه را حمایت از تولید داخل ندانیم، نتیجه ضمنی آن جز این نخواهد بود.
اگر بهراستی صنعت خودروی کشور با صرف ۱٫۵ میلیارد دلار یعنی معادل ۶٫۳هزار میلیارد تومان میتواند ۱٫۵ میلیون دستگاه خودرو تولید کند، پس میانگین ارزبری تولید هر خودروی داخلی حدود یکهزار دلار است، در حالی که برای ورود یک خودروی متعارف خارجی تا پشت ورودیهای گمرک باید بهطور متوسط حدود ۱۰هزار دلار هزینه کرد.
اما این را نیز باید در نظر داشت که بهواسطه عقبماندگی صنعت خودروی ایران از فناوریها و استانداردهای کیفیت و ایمنی روز دنیا، ارزبری صنعت خودروی ایران تا حدودی با دورریز ارز همراه است. زیرا خودروهایی که کیفیت، ایمنی و دوام پایینی دارند، به همان نسبت بیشتر به سلامت جانی و مالی مصرفکننده آسیب میرسانند و عمر و ماندگاری کمتری نیز دارند.
بنابراین در اینگونه احتسابها باید هزینههایی را هم که تولیدات دارای کیفیت پایین، ایمنی نامناسب، دوام اندک و آلایندگی بالا به کشور تحمیل میکنند در نظر گرفت.